مرجع خبری پرسپولیس : این بخش هایی از آخرین مصاحبه علیرضا حقیقی پیش از ترک ایران است. بازیکنی که از نوجوانی در تیم های پایه پرسپولیس رشد کرد و به پیراهن شماره 1 این تیم رسید. حقیقی حالا آینده اش را در فوتبال اروپا جست و جو می کند. * من فقط 23 سال دارم اما از من توقع دارند مثل یک مرد 33 ساله رفتار کنم، با اینکه می توانستم جوانی کنم همیشه بعد از تمرین در خانه بودم اما باز هم برایم حاشیه درست می کردند. مردم همیشه به من لطف داشتند.
* فقط از دایی و عابدزاده مشورت گرفتم. عابدزاده از اینکه لژیونر می شوم خوشحال بود و من را راهنمایی کرد، دایی هم از خوشحالی بغض کرده بود. * 11 سال در پرسپولیس بازی کردم و همیشه همه توان خودم را به کار گرفتم تا بهترین عملکرد را داشته باشم، من با 40 درجه تب برای پرسپولیس بازی کردم و در فینال جام حذفی در تبریز هم شرایط خوبی نداشتم اما همیشه تلاش کردم بهترین عملکرد را داشته باشم. * یک بار انگشتم دستم از جا در رفته بود و پزشک تیم با اسپری آن را بی حس کرد، رضایی می خواست دستکش را دستم کند که خنده ام می گرفت. همیشه وقتی تیم جلو بود می خندیدم. * من در حدی نبودم که بگویم چه بازیکنی به پرسپولیس بیاید یا نه، وقتی استیلی گفت با معمارزاده به توافق رسیدیم گفتم باشگاه مختار است با هر بازیکنی قرارداد امضا کند، ولی من نمی توانم با این شرایط بمانم و جدا می شوم ، اما باشگاه مخالفت کرد. همان زمان به استیلی گفتم این فصل لژیونر می شوم و خدا را شکر این اتفاق افتاد. * 70-80 درصد زیان انگلیسی می دانم و مشکلی نخواهم داشت ضمن اینکه روبین کازان یک باشگاه حرفه ای است و برای بازیکنان خارجی مترجم استخدام می کند. خدا را شکر از نظر شرایط زندگی هم به جایی می روم که وضعیت خوبی دارد. * مهم نیست در روسیه چه شماره ای را به من بدهند، روبین کازان تیم سوم روسیه است و در جام یوفا هم به مرحله بعدی صعود کرده و باید تلاش کنم بهترین شرایط را در این تیم داشته باشم.
* شماره یک برای من بیشتر از یک شماره است، من وارث پیراهن دروازه بان های بزرگی مثل قلیچ و عابدزاده بودم، هر وقت قرار بود شماره یک را بپوشم یک دروازه بان ملی پوش به پرسپولیس آمد اما من آنقدر صبر کردم تا به شماره یک پرسپولیس رسیدم. این شماره را به امانت می گذارم و بعد از من هر کسی می تواند آن را بپوشد اما مطمئن باشید یک روز بر می گردم و شماره 1 را دوباره خواهم پوشید. * الان حسی عجیبی دارم، از اینکه لژیونر شدم خوشحالم و از طرفی دارم از خانه ام خارج می شوم، من سال ها در پرسپولیس بودم و حالا که به روسیه می روم قلبم را در ایران می گذارم و می روم.
* خدا را شکر وضع مالی ما از بچگی بد نبود، با این حال سختی زیادی کشیدم تا به اینجا رسیدم. در همه مراحل پدرم مثل کوه پشت سرم بود، خیلی ها از اینکه او همیشه به تمرینات پرسپولیس می آمد گلایه می کردند اما وقتی فهمید می توانم روی پای خودم بایستم اجازه داد مستقل شوم. * علی دایی کمک زیادی به من کرد ، در زمان یحیوی هم خیلی پیشرفت کردم. جا دارد از کلیه مربیانم و همینطور احمدرضا عابدزاده تشکر کنم. * دوست داشتم قبل از جدایی از پرسپولیس ، استقلال را در دربی شکست دهیم، نتایج این تیم را دنبال می کنم و امیدوارم پرسپولیس بتواند تا رتبه دوم بالا بیاید، با این حال فوتبال بالا و پایین زیاد دارد و باید دید چه شرایطی رقم خواهد خورد. * من برای خداحافظی به تمرین پرسپولیس رفتم اما بعضی ها دوست نداشتند با هم روبرو شویم.
* پرسپولیس بر می گردم و شماره 1 را می پوشم، مطمئن باشید در ایران پیراهن هیچ تیم دیگری جز پرسپولیس را به تن نمی کنم مگر آنکه پرسپولیس مرا نخواهد. * یک روز به ملاقات مرحوم حجازی رفتم و ایشان جمله ای گفت که هیچ وقت جایی عنوان نکردم، ناصرخان گفت اگر لژیونر نشدی بهتر است از فوتبال خداحافظی کنی. اگر قرار باشد یک عکس به دیوار اتاقم بچسبانم، عکس بازی جام حذفی که روی پیراهنم عکس ناصرخان بود و نوشته شده بود "حجازی همیشه زنده است" را خواهم چسباند. * پیراهن روبین کازان قرمز است و لباس دومشان هم سبز، من پرسپولیسی هستم و خوشحالم که دوباره قرمزپوشی می شوم. * با وحید هاشمیان و علی دایی صحبت کردم، آن ها گفتند فوتبال اروپا اینطور نیست که بازیکن تازه وارد را تحویل نگیرند یا طوری رفتار کنند که انگار از کره دیگری آمده است.

خیلی تاثیر گذار بود فقط میتونم بگم منتظرتیم جوجه عقاب سرررررررررخ

نظرات شما عزیزان:

مینـــــــــــــــــا

ساعت15:32---25 دی 1390

[وب سایت]

عالی بود.!!!!!!!!!!!!!!!!!!!مرسی که خبرم کردی آجی!

نام :

آدرس ایمیل:

وب سایت/بلاگ :

متن پیام:

نظر خصوصی

 کد را وارد نمایید:

 

 

 

عکس شما

آپلود عکس دلخواه: